Acceptatiecriteria worden vaak gezien als belangrijke succesfactor bij projecten. De criteria waar een product of dienst moet voldoen alvorens de ontvangende partij (business, klant) deze accepteert zijn immers maatstaf voor hetgeen het project moet opleveren. Verschillende projectmanagement methodieken hanteren dan ook verschillende definities voor acceptatiecriteria:
- PRINCE2: een geprioriteerde lijst van criteria waaraan het op te leveren product moet voldoen als voorwaarde voor acceptatie door de klant. Acceptatiecriteria zijn onderdeel van de Project Brief en zijn uiterlijk in de Project Initiatie Stage overeengekomen tussen klant en leverancier.
- PMI PMBoK: Die criteria, waaronder performance eisen en essentiële condities, die gerealiseerd moeten zijn om project deliverables geaccepteerd te krijgen. Acceptatiecriteria zijn opgenomen in het Statement of Work. NB: de definitie van acceptatiecriteria kan de project kwaliteitskosten significant beïnvloeden.
Risico’s in het gebruik van acceptatiecriteria
Helaas schieten acceptatie criteria hun doel regelmatig voorbij. Immers, aan het begin van het project dien je ze op te stellen, maar is er eigenlijk nog niet zo veel bekend over hetgeen opgeleverd gaat worden. Als vooraf al helder is wat het project gaat opleveren, is het dan nog wel een project? Kijk je naar Agile of Lean projectfilosofien dan zie je dat er meer ruimte wordt gelaten voor het gaande weg ontdekken wat de klant of gebruiker nu echt wilt. Om dat te bewerkstelligen worden hele korte ontwikkeliteraties gehouden, is de klant onderdeel van het projectteam en wordt de kwaliteit niet alleen aan het einde van het project, maar doorlopend gecontroleerd. De wijze waarin acceptatiecriteria worden ingezet is dus belangrijk, enerzijds dienen ze SMART geformuleerd te zijn, anderzijds voldoende ruimte te laten voor nieuwe inzichten gaandeweg.
[dfads params=’groups=130&limit=1′]
Eén reactie op “Acceptatiecriteria”