Steve Jobs stond erom bekend gebruikers van ‘zijn’ producten vrijwel nooit te vragen wat ze er van vinden. Hij stelde dat gebruikers pas weten wat ze willen tot je het ze laat zien. Samen met je gebruikers of klanten dus iteratief een product of dienst bouwen – nooit, als het aan Steve ligt. En hij is niet de enige.
Blokkeert Agile werken innovatie?
Innovatie kent ruwweg twee smaken – evoluerende innovatie, dat zijn veranderingen van bestaande of bekende producten of diensten die simpelweg iets beter worden. Geen wereldschokkende veranderingen, maar wel voldoende om klanten te verleiden iets nieuws te gebruiken of te kopen. Neem het verschil tussen de laatste twee versies van je smartphone, niet zo wereldschokkend, maar toch wat beter.
De tweede smaak is ‘disruptive innovation’, oftewel, ‘verstorende innovatie’. Dat verstorende zit erin dat een product of dienst zo fundamenteel anders of beter is dan bestaande producten dat de markt in korte tijd volledige verandert. Deze innovaties hebben gemeen met elkaar dat niemand ze aan zag komen en ook (vrijwel) niemand er op zat te wachten – totdat ze er zijn!
‘De gebruiker weet pas wat hij wilt als hij het ziet’
Volgens Agile producten of diensten ontwikkelen betekent echter dat je elke keer in een vroeg stadium klanten betrekt en input gaat verwerken. Weet deze groep alleen in dit stadium van je ontwikkeling wel wat ze precies willen? Wordt echt grote innovatie niet geblokkeerd doordat klanten en gebruikers eerder zullen teruggrijpen op wat ze al kennen en verwachten? Toen ik het artikel over ‘minimum viable products‘ schreef schoot dat door m’n hoofd.
Als je je klanten en gebruikers blijft vragen naar wat ze willen gaat dat goed, tot er een andere partij met iets totaal anders komt en je in ene flink op achterstand staat. Daarom is agile werken en ontwikkelen niet in ene overbodig, maar ook niet de oplossing voor alle problemen. Agile maakt dat je je klanten en gebruikers reactief volgt en evoluerend innoveert.
Innoveren vergt andere aanpak
Gelukkig is de wendbaarheid met agile groot en kun je ook als er flinke verschuivingen optreden hier ook snel in optreden, maar een innovatie leider worden zit er niet in – is mijn hypothese. De eerste die een stoommachine een boot liet aandrijven werd uitgelachen. De grootste lacher ging een paar jaar later echter failliet toen zijn zeilschepen overbodig waren geworden. Op het Wikipedia artikel over verstorende innovatie staat Wikipedia zelf notabene als de oorzaak van het niet meer bestaan van encyclopedien. Uiteraard maakte de eigenaar van de vloot zeilboten elke iteratie de zeilboot beter en beter – maar uiteindelijk haalde elke stoomboot de snelste zeilboot in.
Uiteindelijk gaat innovatie uiteraard niet om hoe je het doet, maar wat je doet. Dus de manier waarop een product wordt ontwikkeld kan geen reden zijn om niet te innoveren – tenzij de gebruikte methode wordt bestempeld als dé manier om te innoveren. Clayton Christenson is een vooraanstaand onderzoeker en docent die het thema innovatie doceert. Hij stelt dat organisaties uiteindelijk altijd het risico lopen ingehaald te worden door nieuwe spelers op de markt omdat hun producten en diensten elke iteratie te complex, groot en te duur. De partij die een zelfde dienst ontwikkelt, maar dan simpeler en goedkoper – wint. Lean en agile je producten en diensten ontwikkelen en leveren helpen wel wat in het voorkomen van een nog grotere achterstand – maar als we kijken naar hoe de dienstverlening van grote oudere organisaties afsteekt tegen jonge en nieuwe bedrijven dan is de benodigde culturele verandering te groot en ook kan niet zonder meer afscheid genomen worden van ‘legacy’ uit het verleden.
Ik ben benieuwd wat jij hierover denkt; loopt je met agile werken het risico dat je alleen maar betere zeilboten ontwikkelt?
