Overheid gegijzeld door zichzelf, niet de ICT-dienstverleners
Op 8 april jongstleden debatteerde de Tweede Kamer over de ICT-aanbevelingen van de commissie Elias. Naast de discussie over het BIT, stelde Verhoeven (D66) dat de overheid “kan voorkomen dat zij wordt gegijzeld door ICT-bedrijven”. Als we de praktijk aanschouwen, stel ik dat het vooral de overheid is die zichzelf gijzelt, in plaats van andersom.
Je zou verwachten dat een partij die zichzelf gegijzeld voelt, op zoek gaat naar alternatieven. Partijen die het anders doen of een frisse blik kunnen bieden op het probleem dat voorhanden is. De ervaring is anders. Ik geef voorbeelden:
Een gemeente in Nederland vraagt, door middel van knock-out vragen (vragen waar je bevestigend op moet kunnen antwoorden), om een externe medewerker met “minimaal 5 jaar ervaring bij een vergelijkbare organisatie” en “met kennis van en ervaring met de ontwikkelingen binnen de ambtelijke organisatie, in de politiek en maatschappij”.
Of: voor een opdracht wordt een medewerker gevraagd met ervaring met een specifiek project – wederom een knock-out vraag – waarbij het betreffende project loopt binnen een beperkt samenwerkingsverband van een aantal grote gemeenten.
Daarbij heb ik het nog niet gehad over de zeer specifieke technische kennis die gevraagd wordt. Bijvoorbeeld bij software moet deze soms identiek zijn aan wat de betreffende instelling gebruikt. In beperkte gevallen is deze vraagstelling logisch. In veel gevallen is het echter alsof er gevraagd wordt om een rijbewijs voor een Volkswagen waarbij een rijbewijs voor een ander merk ook zou kunnen volstaan, maar niet wordt geaccepteerd.
Tot slot hebben we in de praktijk gezien dat er afwijzingen plaatsvonden omdat de bestaande organisatie de snelheid van verandering en voortvarendheid van de te plaatsen kandidaat niet aan zou kunnen. De Caluwé (VVD) pleitte in het debat van 8 april voor een cultuurverandering bij de overheid. Als diezelfde overheid echter geen mensen durft aan te nemen die daadwerkelijk mee willen werken aan zo’n cultuurverandering, dan wordt de te bewandelen weg wel heel lang.
Concluderend: de vraagstelling van de overheid voor de bemensing van hun ICT programma’s en projecten laat dus sterk te wensen over. Er wordt gevraagd naar jarenlange ervaring met de overheid en de daar gebruikte middelen en blijkbaar bij voorkeur met dezelfde werkinstelling. Beantwoord je één vraag met “nee”, dan val je al uit de selectie. Als op deze manier de eisen worden opgesteld, is de zin “als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg” (Einstein) ineens bijzonder relevant.
We kunnen dus stellen dat de overheid gewoon op de oude weg doorgaat en er de komende jaren weinig zal gaan veranderen. Een cultuurverandering breng je niet tot stand met mensen die diezelfde cultuurverandering uit de weg gaan en de bestaande situatie handhaven. Het wordt tijd voor een steen in de vijver, in plaats van steevast golfbrekers in te zetten.
The post Overheid gijzelt zichzelf, niet de ICT-dienstverleners appeared first on Intellegus B.V..
Source: InTellegus
Goed artikel en heel erg herkenbaar,
Net als bij onze regering is men ook bij lokale overheden door de verregaande financieringsmodel in slaap gesust. En doet men wat men deed, en krijgt men wat men krijgt! En het kan gewoon niet anders zijn dat er heel veel hard-werkende en goed opgeleide en kennisdragende Nederlanders bewust op deze manier buiten beeld worden gehouden, schandelijk , maar waar!
Wees een innovatief , zeg ik, en zet deze mensen maar eens in, je zult zien dat er oplossingen aangereikt worden waar je zelf niet aan gedacht zou hebben… Uw vooruitziende blik en vertrouwen zal worden beloond.
En natuurlijk is de materie bij overheid en lokale overheden complex, en vraagt het om grote verantwoordelijkheden, maar dat wil niet zeggen dat buitenstaanders dit niet met “gewoon gezond boerenverstand” aan zouden kunnen. Alsof het voor iedereen is weggelegd om de architectuur bij de overheid zomaar even te doorgronden.
Er wordt genoeg geageerd, en er is veel reuring! Politici die dit aan hun spreekwoordelijke “laars lappen” en Ministers die hier hun verantwoordelijkheid niet wensen te nemen, gaan aan de verdraagzaamheidsgrenzen van het electoraat voorbij. Volksvertegenwoordigers doen er verstandig aan vooral notie te nemen van de verschillende media, dan zal duidelijk worden dat niet iedereen dit zonder slag of staat laat passeren.
Ik zeg het hier graag nogmaals:
“Er is nog ruimschoots genoeg kennis , expertise en ervaring in Nederland aanwezig. We moeten alleen een manier vinden hoe we deze nu snel en constructief kunnen inzetten om de “gemaakte brokstukken” te repareren. “Ladies & Gentlemen its all about change. Laten we hier onze versie van “Change? Yes we can!” van maken, ik stem voor!”
Beste Ron,
Dank voor je reactie! Ik ben blij om te horen dat dat de ervaringen die ik heb opgedaan overeenkomen met die van anderen. Het is jammer om te zien hoe veel talent aan de zijlijn moet blijven toekijken, terwijl de gevestigde orde doorgaat waar ze mee bezig waren. Ik hoop maar dat door actief te blijven ageren er een keer iemand opstaat en werkelijk beweging in de zaak brengt. De cultuurverandering zal toch van binnenuit moeten komen – al dan niet vrijwillig…